Vereniging Deltametropool publiceerde de ‘Atlas van de arbeid’ via LinkedIn. Het ging exact over ontwikkelingen die ik ook in mijn projecten als Buurt- en Regiobanden tegenkom. Ik reageerde per mail en liet een aantal voorbeelden uit deze series zien. Dat werd gewaardeerd en ik kreeg op de website van Vereniging Deltametropool de gelegenheid mijn werkwijze toe te lichten. Voor het gemak heb ik dit bericht overgenomen voor mijn blog, het is dus echter ook te lezen via: https://deltametropool.nl/nieuws/een-blik-op-ooghoogte/

Fotograaf Rufus de Vries reflecteert op onze atlas ‘Architectuur van Arbeid’ en laat zien wat de menselijke maat van ‘werk’ is. Zijn beelden zijn een oefening waarbij mensen uitgenodigd worden om een scene over zichzelf en hun omgeving te creëren, door gebruik te maken van hun eigen leven, ruimte en objecten. Mensen laten zien hoe ze wonen, werken en met elkaar omgaan in hun buurt, stad of regio. Op deze manier worden ze mede-eigenaars van de fotoseries.

Als ruimtelijke strategen, ontwerpers en adviseurs produceren we voortdurend verhalen over individuen en gemeenschappen, over wat ze willen, over hoe ze leven, consumeren, bewegen, werken of leren, maar vragen we niet vaak wat ze er zelf van denken. Het werk van Rufus neemt ons mee in de wereld achter de ruimtelijke plannen en strategieën.
Vereniging Deltametropool heeft altijd interdisciplinair gewerkt, maar dit zal wel intensiever kunnen. Hebt u als lid, partner of benieuwde vreemdeling ideeën en voorstellen? We horen het graag.

Reflectie in woord en beeld door Rufus de Vries

“De atlas ‘architectuur van arbeid’ wil graag laten zien welke invloed de locaties van arbeid hebben op de stad als geheel. Het wil daarmee de potentie van bedrijventerreinen benutten en ziet in dat de economische opgave moet worden vertaald naar een ruimtelijke opgave”

“Als fotograaf benader ik mijn onderwerpen vaak vanuit relaties die mensen met elkaar hebben en laat de locaties zien waar mensen elkaar ontmoeten. Je zou kunnen zeggen; in mijn series benader ik de stad vanuit de sociologie, maar ik zie ook dat de ruimtelijke setting enorm van invloed is op hoe mensen zich tot elkaar verhouden. Omdat de economie ook draait om relaties, herkende ik veel in de Atlas, maar benader ik het onderwerp vanaf andere kant”

“Benaderd de Atlas arbeid met een helikopterview, ik benader mijn onderwerp op ooghoogte. Daarmee wordt arbeid concreet en blijf je er niet boven zweven. Door wél de geografische ligging van het concrete locaties waar de foto’s zijn gemaakt mee te nemen, kun je opeens een economisch onderwerp ruimtelijk laten zien! En kan je laten zien dat economie om mensen draait en de verbanden daartussen”

“Door juist heel gedetailleerd deze onderlinge band te tonen, speel ik met mensen een alledaagse situatie. Dit doe ik door een combinatie van terloopsheid en strakke regie. Ik zie mijn foto’s als ‘scenes’ die ik deels ensceneer en ik schroom niet om meerdere momenten in een foto te monteren. Op die manier kan ik meerdere lagen, richtingen, details en verbanden laten zien. Deze kunnen verwijzen naar abstractere thema’s als mobiliteit, maak-industrie, productlocaties, lokale kringlopen, innovatiekracht, flexibiliserende arbeidskrachten, hub, e.d.”

“Om goede foto’s te maken, moet je volgens mij als fotograaf betrokken zijn bij je onderwerp. Dit betekent dat ik zelf het onderwerp doorgrond, betrokken ben bij het onderzoek en op die manier mensen kan benaderen. Door mijn werkwijze betrek ik echter ook de gefotografeerde bij de fotografie. Daarmee laat ik zien welke rol zij ‘spelen’ in het verhaal dat ik wil tonen. Door mensen of voorwerpen vaker te laten terug komen in verschillende foto’s, kan ik de kijker verbanden laten maken. In samenwerking met andere disciplines (onderzoekers, cartografen, ontwerpers, schrijvers en podcastmakers) kunnen verschillende lagen worden blootgelegd en in de foto’s kan hier subtiel naar verwezen worden of andersom”