‘Talkshow Gemeenteraadsverkiezingen 2022: Maatschappelijke vraagstukken oplossen in de openbare ruimte. (Nieuwspoort 29-04-2021 Links interviewster Annemieke Schakelaar, rechts Wouter Veldhuis)

Talkshow georganiseerd door Koninklijke Vereniging Stadswerk Nederland.

De interviewster: Waarom laat je deze foto zien? Ik schrik hiervan.
Wouter Veldhuis: Ik ben hier heel blij mee.
De interviewster: Dit is een bouwdorp geweest?
Wouter Veldhuis: Nee, dit is een plan waar ik ‘toevallig’ zelf aan gewerkt heb. We hadden hier iets bedacht en dat is niet zo geworden.
Interviewster: Wat hadden jullie hier bedacht?
Wouter Veldhuis: Wij hadden een groot grasveld gemaakt waarvan het idee was dat de bewoners, tijdelijke bewoners (dit is een blok waar student en status-houders samen wonen) met elkaar zouden gaan volleyballen, moestuintjes zouden gaan inrichten, ze zouden echt ontzettend veel dingen samen gaan doen. Dus we hadden een mooi grasveld bedacht waar dat kon, in eigen beheer. En toen zijn ze samen, met sloopafval, een café gaan bouwen. Dat vind ik dus ontzettend tof. Dat had ik nooit kunnen bedenken.

De interviewster was erg benieuwd hoe dat er uit zag, maar die foto had Wouter niet paraat, hij wilde duidelijk een ander punt maken.

Wouter vervolgt: Dit project is van een woningcorporatie. Hier zit ook op iedere gang zelfbeheer en op het hele complex zit zelfbeheer. Er zijn heel duidelijke afspraken en kaders waarbinnen dat moet gebeuren en vanuit de woningcorporatie is er één iemand die daar toezicht op houdt. Dus ook de stress die we vaak hebben in het alles netjes houden is hier letterlijk overgelaten aan de mensen zelf.

Een beetje loslaten.

En dat levert soms wat lelijke foto’s op, dus daarom heb ik ‘m er tussen gestopt, maar hier hebben ze wel heel veel pret gehad.

Publicatie van een deel van de bar/café. In het magazine HUIG, het magazine van de Rotterdamse Academie voor Bouwkunst, maakte ik een foto-essay over het werk van Wouter Veldhuis/MUST, in het kader van zijn afscheid als docent in 2018.

Wouter Veldhuis, stedenbouwkundige en architect.
En de nieuwe rijksadviseur voor de fysieke leefomgeving.

Interviewster: Dus je mag ons kabinet gevraagd en ongevraagd advies geven. En waar geef je ze dan advies over?
Wouter Veldhuis: Over de toekomst van Nederland.
Interviewster: Maar dat is wel heel breed.
Wouter Veldhuis: Ja, maar ik ben met name rijksadviseur voor de fysieke leefomgeving. Dus dat gaat over de fysieke leefomgeving. Dat is nog steeds enorm ruim.

Interviewster: Jij wilt het hebben over goed beheer en dat koppelen aan het ‘loslaten in vertrouwen’.
Wouter Veldhuis: Met de (her)ontdekking van de openbare ruimte in de jaren zeventig en tachtig is ook de landschapsarchitect weer een trots iemand geworden, die als specialist van de openbare ruimte mooie plekken ging maken. En ik denk dat we daarin wat te ver zijn doorgeschoten.

Met het bovenstaande voorbeeld; van de idylle van volleyballende- en tuinierende bewoners, die werd ingeruild voor het bouwen van een café van sloophout, illustreert Veldhuis exact de ontspannen manier waarop hij tegen ontwerpen aan kijkt. (RdV)

Wouter Veldhuis gaat verder: Binnenstadsplannen waarin je mooie winkelstraten maakt, waarin Den Haag een van de eerste was overigens, hebben er toe geleid dat we een bepaald soort esthetiek hebben ontwikkeld die het goed doet op foto’s, die het goed doet op instagram en als toeristische gebieden, maar waar op een gegeven moment de bewoner niet meer thuis hoort. Het is esthetiek die vooral bedoeld is voor de terrasbezoeker, de flaneur, mensen die komen winkelen, de festivals. Daar waar mensen geld uitgeven en waaraan verdiend kan worden. En dat is de laatste jaren op steeds meer weerstand gestuit. Je ziet dus dat die olievlek van mooie openbare ruimte van de binnenstad nu steeds meer naar de (buiten)wijken wordt verspreid. Dat brengt ook mee dat er steeds meer bezoekers in de wijk komen die zich eigenlijk niet echt gedragen volgens de codes van die buurt. En ik denk dat we dat wel moeten leren als ontwerpers en beheerders: dat die openbare ruimte in eerste instantie is bedoeld voor de bewoners.

Hij illustreert zijn verhalen met een foto uit Amersfoort, in een wijk waar zijn bureau MUST aan de wieg heeft gestaan van het ontwerp van dit stuk nieuwbouw.

Hierbij licht hij toe dat de fotograaf heel erg op zoek is naar het leven in de wijken. En dit is een foto van een stoep die we eigenlijk niet meer gewend zijn te ontwerpen.
De interviewster: Een hele brede stoep.
Wouter Veldhuis: Lekker breed!
De interviewster: Ja, maar kostbare ruimte.
Wouter Veldhuis: Weet je hoe kostbaar het is dat kinderen kunnen leren hoe je buiten moet spelen? Onbetaalbaar. Daar gaat het om. Op deze stoep leren mensen elkaar kennen, hier ontstaat een gemeenschap, een wijk waar men echt samen leeft en waar de auto inschikt.

En opeens word ik weer herinnerd aan deze foto die in onze gang hangt. Weer die stoep, 30x30cm tegels, onze zoon, meer dan tien jaar geleden, vliegerend met een tas van Prenatal.